ஏன்

என் வாழ்வினில் சிறப்பானதேன்?

உனை நெஞ்சம் ரசித்த நொடி

என்  நெஞ்சமும்  மறக்காததேன்?  
நம் முதல் சந்திப்பினை

என் செவிகளும்  சேமித்ததேன்?  
 உன் முதல் வார்த்தைகளை

என் கால்களும் கெஞ்சுவதேன்? 
 உன் வீடு நோக்கி செல்ல

என் நாணமும் மிஞ்சுவதேன்?  
உன் விழிகளை பார்க்கையிலே

மாற்றப்படாத நியதிகள்

மான் கொன்று,

மரம் துளைத்து,

புலி மீது வில் பாய செய்ய

வித்தகன் இன்று இல்லை

ஆனால் வள்ளுவனின் வாசுகியாய் இன்றைய பெண்ணும்

இருக்க வேண்டுமென வரையறை செய்வார்

கல் தூக்கி தீரம் காட்ட,

ராமன் போல் ஒழுக்கம் கொள்ள,

அதிகம் பேர் இன்று இல்லை

ஆனால் ஒவ்வொரு பெண்ணும் நிலம் பார்த்து பேச,

நிலமகள் நோகாமல் நடக்க வேண்டுமென்பார்

நீதியோடு வரி கட்ட,

நியாயதோடு ஓட்டு போட,

அதிகம் பேர் இன்று இல்லை

ஆனால் ஒவ்வொரு ஆளுமையும் மனுநீதிசோழனின்

காலத்திற்கு நிகராய் இருக்க வேண்டுமென்பார்

இவை யாவும்  மாற்றப்படாத நியதிகள் 

மற்றும் மாற்றமுடியா நியதிகள்

துவக்கமும் முடிவும்

அன்பின் அழகே
சர்வமும் அழகு உன் கருவிழிக்குள்ளே

கருவிழி சிறையினுள் சிக்கி கொண்டேன்
மீள வழி இருந்தும் விருப்பம் இல்லை

இல்லை என் நினைவில் வேறொன்றும்
உனை பற்றி நினைக்க துவங்கினால்

துவங்குவேன் ஒவ்வொரு பொழுதையும் உன்
மலர்ந்த புன்னகை முகம் பார்த்து

பார்த்து பார்த்து சேகரித்து கொண்டேன்
உன் வார்த்தைகளில் இருந்த அன்பை