காதல் இந்த வார்த்தையக் கேட்டாலே ஏதோ தப்பான ஒன்ணுன்னு நினைக்கறாங்க நம்ம சமூகத்துல. உண்மைல காதல்னா என்னங்க, உண்மையான அன்பு. அது என்னவோ எல்லாரும் காதல்னா கல்யாணமாகத பொண்ணும், பையனும் வீட்டுக்கு தெரியாம செய்யற தப்பான ஒரு விஷயம்னு தான் நினைக்கறாங்க.
ஏன்? எழுபது வயசுக்கு மேல நம்ம தாத்தா, பாட்டி ரெண்டு பேர்க்கு இடையே இருக்கற பாசமும், அக்கறையும் காதல் தானே.
நான் கூட காதல்னா தப்பான ஒன்ணுன்னு தான் நினைச்சு கிட்டு இருந்தேன், ஆனா உண்மையான காதல்னா என்னனு ரெண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடிதான் புரிஞ்சுக்கிட்டேன்.
அது february 14. எல்லாருக்கும் தெரியும் அன்னைக்கு காதலர் தினம்னு. அன்னைக்கு எங்க வீட்டில எல்லாருக்கும் நாள் எப்பவும் போலதான் போய்ட்டு இருந்தது.
நான் college-கு போய்ட்டு வந்து எப்பவும் போல படிக்காம TV பார்த்துட்டு இருந்தேன். என்னை தவிர எல்லாரும் அவங்க வேலைய சரியாதான் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தாங்கனு வச்சுக்குவோம். வெளில போய்ட்டு வந்த அப்பா கைல பார்த்த ஏதோ gift box மாதிரி இருந்தது .
"என்னப்பா இன்னைக்கு lovers day யாராவது propose பண்ணிட்டாங்களா உங்களை"-அப்படினு என் தம்பி கிண்டலா கேட்டு எங்க அப்பா வயித்துல குத்தினான்
"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்"-அவன சும்மா இருன்னு சைகைல சொல்லிட்டு சமையல் அறைக்குள்ள மெதுவா போன எங்க அப்பா, அம்மாகிட்ட அந்த கிப்ட கொடுத்துட்டு விட்டாரு பாருங்க ஒரு லுக்கு, என்ன ஒரு romantic look தெரியுமா அது.
"என்னது இது"-எதுவுமே தெரியாத ஆளு மாதிரி அம்மா கேட்க
"இன்னைக்கு காதலர் தினம், அதான் கிப்ட் வாங்கிட்டு வந்துருக்கேன்", அப்படினு அசடு வழிஞ்சார் அப்பா.
"என்னது காதலர் தினமா, பரிசா அது சரி பிள்ளை இல்லாத வீட்டில கிழவன் துள்ளி குதிச்ச கதையா இல்ல இருக்கு"-அப்படினு அம்மா dialog விட
"அம்மா அம்மா please வாங்கிக்கோங்கம்மா", "அப்பா ஆசையா வாங்கிட்டு வந்திருக்கார்ல"
இப்படி நானும் ,அக்காவும் மாத்தி மாதி sound விட அம்மா வாங்கிகிட்டாங்க.
"இதெல்லாம் என்னங்க... இப்போதான் வயசு திரும்புதா என்ன?", அம்மா வாய் சொன்னாலும்
கண் அந்த gift-a அவ்ளோ ஆசையா பார்த்துச்சு. அம்மா முகத்துல எப்பவும் இல்லாத ஒரு வித பொலிவை அன்னைக்கு பார்த்தேன்.
"அம்மா அத திறந்து பாருங்கம்மா, அப்பாவோட selection எப்படி இருக்குனு பார்க்கலாம்", என் தம்பி அவசரப்படுத்த.
அம்மா பொறுமையா, முகத்துல புன் சிரிப்போட அந்த gift-a வெளில எடுத்தாங்க.
முக்கோண வடிவ கண்ணாடி பெட்டிக்கு நடுவுல உள்ள ஒரு சிகப்பு வண்ண velvet மேடைல அழகா 5 ரோஜா, ஒவ்வொன்னும் ஒவ்வொறு sizela அழகா இருந்தது.
"ஹையோ ரொம்ப அழகா இருக்கு", "selection super-pa" இப்படி மாறி மாறி நாங்க புகழ்ந்து தள்ள
"ஏய் அதுக்குள்ள பாரு 5 ரோஜா இருக்கு, அது நாமதான். அந்த பெரிய ரோஜா அப்பா, அதுக்கு பக்கத்துல அடுத்த size-ல இருக்கே அது அம்மா, அடுத்த மூணு குட்டி ரோஜாவும் நம்ம 3 பேரு. அப்பா எவ்ளோ correct-a வாங்கிட்டு வந்திருக்காரு பாரு", அப்படினு அக்கா அத பார்த்து விளக்கம் தர நானும், தம்பியும் "ஹோ" னு கதினோம்.
நாங்க அதை கொண்டு போய் வீட்டு வரவேற்பு அறைல எங்க வைக்கலாம்னு சண்டை போட்டுட்டு இருக்கும் போது அம்மாவும், அப்பாவும் விட்டுக்கிட்டாங்க பாருங்க ஒரு look, அதுல ஆயிரம் அர்த்தங்கள் தெரிஞ்சது எனக்கு.
58 வயசுலயும் அப்பா கண்ல தெரிஞ்ச காதல், காதோரமா நறச்ச முடியோட இருந்தும் வெக்கதுல ரொம்ப அழகா தெரிஞ்ச அம்மா........, சே அந்த நிமிஷத்த என் வாழ்க்கை முழுக்க மறக்க முடியாதுங்க.
அன்னைக்கு முழுக்க அம்மா ஒரு புன்சிரிப்போடாவே தான் வலம் வந்தாங்க. அதுதான் அப்பா அம்மாவுக்கு வாங்கி கொடுத்த முதல் காதலர் தின பரிசு.
அதுக்கு அப்பறம் யோசிச்சு பார்த்தப்பதான் புரிஞ்சது இதுக்கு பேர்தான் உண்மையான
காதல்னு. அப்பா கொஞ்ச நேரம் தாமதமா வந்தாலும் அம்மா வீட்டுக்கும் வாசலுக்கும் நிமிசத்துக்கு ஒரு தடவை நடக்கறது........
அம்மா ஊருக்கு போன அப்பா phone செஞ்சு "எப்போ வர நீ இந்த பிசாசுங்க தொல்லை தாங்க முடியல", அப்படினு எங்களை சாக்கா வச்சுக்கிட்டு அம்மாவ வேகமா வர சொல்றது.............
இதுல எல்லாமே காதல் இருக்கறது புரிஞ்சது........
ஆமாங்க வீட்டுக்கு தெரியாம 20 வயசு பசங்க சந்திச்சு பேசிக்கறதும், காதலர் தினத்துக்கு அவங்க பரிசு பரிமாறிக்கிறதும், பெத்தவங்களே வேணாம்னு சொல்லிட்டு விரும்பினவங்களை கல்யாணம் பண்ணிகிறதுக்கும் பேர் காதல் இல்ல, எத்தனை வயசு ஆனாலும் அதே அன்பு மாறாம, அக்கறையோட இருக்கறது தான் உண்மயான காதல்.
காதல் கல்யாணம் பண்றவங்க கிட்ட மட்டும் தான் காதல் இருக்குன்னு இல்லைங்க,
அந்த காலத்துல கல்யாணத்து அன்னைக்கு தான் கட்டிக்க போறவங்க முகத்தையே பார்த்து இருப்பாங்க, அவங்க கிட்டயும் உண்மையான காதல் இருந்தது.
காதலுக்கான அர்த்தம் எனக்கு 20 வயசுலதான் புரிஞ்சது உங்களுக்கு?
